8 abr 2011

EL MÁS QUERIDO, TAMBIÉN POR LA CRÍTICA (ROLANDO VILLAZÓN EN EL LICEU)


No sólo el público del Liceu, en su totalidad, se rindió a los pies de Rolando, y aplaudió y braveó hasta no poder más, durante 40 minutos, después de la última canción. También la crítica ha sido unánime en sus valoraciones, señalando no sólo el obvio e inmenso cariño del público barcelonés  hacia Rolando (y viceversa), sino remarcando su perfecto estado vocal, su control de la emisión, la brillantez de su técnica, la calidez de su timbre....pero mejor que lo leáis directamente (clicar encima del título para leer el artículo completo).


EL MÁS QUERIDO - ABC- Pablo Meléndez-Haddad

Alarde de control de «fiato», de agudos, de pianísimos, incluso hasta de agilidades... El tenor mexicano demostró encontrarse completamente recuperado de sus afecciones vocales dominando la emisión, la proyección y aplicando el esmalte adecuado a una voz que corre lo suficiente como para abarcar un repertorio como el escogido en este concierto.



DEUTE SALDAT (DEUDA SALDADA) AVUI / EL PUNT - Xavier Cester

Les característiques que fan de Rolando Villazón un dels cantants que més onades de simpatia generen romanen inalterables: la fermesa dels accents; la generositat de l'expressió, i la calidesa d'un timbre amb la seva inconfusible coloració fosca. Potser la projecció no és tan franca com abans –més prudència?–, amb la qual cosa l'agut ha perdut un xic d'esclat, però en canvi d'això sona menys obert i més ben controlat.

Las características que hacen de Rolando Villazón uno de los cantantes que más olas de simpatía generan permanecen inalterables: la firmeza de los acentos, la generosidad de la expresión, y la calidez de un timbre con su inconfundible coloración oscura. Quizás la proyección no es tan franca como antes- ¿más prudencia? -, con lo que el agudo ha perdido un poco de estallido, pero a cambio de esto suena menos abierto y mejor controlado.


TENOR EN SU SALSA - EL PAÍS - Xavier Pujol

El tenor mexicano ya estaba totalmente en su salsa y en su estilo: la voz subía sin ninguna dificultad, la respiración estaba perfectamente controlada, el timbre era bello y homogéneo en toda su extensión, y clavaba los agudos con arrojo, como se espera de los tenores de lujo.



EMOTIVO REENCUENTRO CON VILLAZÓN - EL PERIÓDICO - César López Rosell  (ir a Cultura --> Crónica) 


En la continuación, Angelo casto e bel, de Il duca d’Alba de Donizetti, levantó rotundos bravos y lo propio ocurrió con las dos arias de Adriana Lecouvreur de Cilea, interpretadas con gran expresividad. El final, con una romanza de Luisa Miller, de Verdi, desató el entusiasmo de la sala, antes de llegar a los aclamados bises. El público se sentía feliz de volver a disfrutar de su icono y el artista, eufórico de sentirse tan querido. Que sea por muchos años.



DE MOZART A ROSÓ - LA VANGUARDIA - Roger Alier

De su voz puede decirse que es la misma de siempre, sólo que Villazón ahora controla con más cuidado el torrente vocal de antaño; ha regresado a su nivel de tenor lírico, y no empuja la voz en los pasajes agudos (típico del tenor spinto), por lo que en las dos piezas más exigentes, las de Adriana Lecovreur, dosificó inteligentemente la emisión y, por otra parte, aquí y en todo el recital, hizo gala de una capacidad inmensa de fiato, o sea, de respiración, alargando a veces las frases finales de un modo impresionante, algo que el público agradeció ruidosamente, y sin embargo sin estallar antes de que acabara, propio de un público culto.


20 comentarios:

  1. Los excelsos mozartianos, coetáneos del genio de Salzburgo se pueden ir con su música a otra parte, la crítica lo respalda, Rolando cada vez más cerca de la perfección.

    ResponderEliminar
  2. ME QUEDO CON LO QUE DICE PABLO MELENDEZ HADDAD, AL FINAL DE SU CRONICA..." VILLAZÓN EN ESTADO PURO, UN ESPECTÁCULO DENTRO Y FUERA DEL ESCENARIO...
    UN TIPO IRREPETIBLE."

    ResponderEliminar
  3. Could this be happening to a more deserving human being on the planet? There is so much positive energy and momentum swirling around him that it could light up a city.

    To achieve this kind of praise and this kind of love is a rare thing in the world. And the good news is he's only 39! The best is yet to come.

    Although I confess that if he gets any "better" we're are in trouble. :-)

    Bravo, bravisimo, dear Rolando! You are the King of the World!

    ResponderEliminar
  4. La critique admirative! Quel bonheur.
    Nous le savions nous les villazonistas qu'il était superbe et magnifique.
    Les extraits envoyés par Térésa m'ont enchantés,il est revenu au meilleur de lui même,peut être plus.
    Sa technique parfaite,son timbre sombre inégalé,les aigus maîtrisés.
    Bravooooooooooo Rolando
    Viva VILLAZON

    ResponderEliminar
  5. Rolando nos hace felices con su canto y con su entrega. Por eso lo queremos tanto!

    ResponderEliminar
  6. Danièle9/4/11, 9:48

    Ce concert de Barcelone a été pour moi le meilleur concert de Rolando auquel j'ai assisté.
    Il a été fantastique du début à la fin, soutenu par la totalité du public Barcelonais d'une chaleur incroyable et exceptionnelle.
    J'avais cru à Vienne, pour le retour de Rolando dans l'elisir, que le summum de l'enthousiasme du public avait été atteint, mais Barcelone a vraiment été l'apothéose.
    Ce théatre ENTIER qui vibrait, croulait, explosait sous les bravos, c'est inimaginable et inoubliable.
    Un gigantesque MERCI, MUCHAS GRACIAS, el NEN, pour nous avoir fait vivre des moments d'une telle intensité émotionnelle.

    ResponderEliminar
  7. Me alegro muchisimo se lo merece por todo

    ResponderEliminar
  8. Va ser una nit fantàstica. Se li ha d'agrair sempre el gest de cantar en català ( amb un fraseig perfecte)

    ResponderEliminar
  9. ¡Hola Quim, benvingut als comentaris del blog! Si, es molt d'agrair, sobretot perqueno es un tema de marketing, sino d'afecte. Em va agradar molt el suspir/exclamació que va deixar anar enmig de la Rosó, que no vaig resaltat al post, però es pot sentir al video, al minut 2:30. Diu, posant-se les mans al cor ¡Cómo los quiero!.

    ResponderEliminar
  10. El canto tan expresivo de Rolando, llega al corazón del auditorio, además de su gran entrega y simpatía.

    ResponderEliminar
  11. El concierto tenia que haber sido grabado. No puede ser que el Liceo no lo hubiera previsto.Tal como habeis dicho, Rolando es talento, simpatia, entrega , generosidad.....Y gracias Teresa por contribuir a crear un entorno magico.
    julia

    ResponderEliminar
  12. Pocos (casi ninguno) consiguen esta unanimidad en las críticas..aunque para los que estuvimos allí creo que ninguna crítica nos haría pensar de manera distinta a como lo manifestamos, con aplausos y cariño a raudales.

    ResponderEliminar
  13. catherine la parisienne10/4/11, 16:11

    Le plus souvent, après un beau concert, je suis satisfaite de ma soirée mais il ne laisse pas de traces...
    Lorsque je vois et écoute Rolando en concert ou dans un opéra, il y a une telle intensité qui se dégage de ses interprétations que j'en reste éblouie et profondément bouleversée très longtemps et qu'à chaque réminiscence, je retrouve cette émotion particulière.
    Cette soirée du 3 avril restera gravée dans mon coeur : tout le public unanime, comme soulevé dans un même élan d'admiration euphorique et même beaucoup plus :(je n'ai pas peur de l'écrire ici) d'une véritable déclaration d'amour pour "el mas querido".
    Les louanges de la presse espagnole sont (aussi) la preuve que nous, villazonistas de coeur et d'esprit...nous ne nous y étions pas trompés.
    MERCI, mille fois, Cher Rolando, pour ce que tu partages avec nous si généreusement !

    ResponderEliminar
  14. Unanimidad, claro que sí. Todo el Liceu no podía estar equivocado. Que tarde la del domingo pasado!!!!

    ResponderEliminar
  15. Pour une fois que les critiques sont d'accord avec le public, ça fait plaisir. Un succès bien mérité! Bravo Rolando!

    ResponderEliminar
  16. Me causan mucha envidia, de la buena por supuesto, por tener la fortuna de ver a nuestro Rolando ofreciendo lo mejor de su voz y su presencia, a juzgar por los videos, los comentarios de admiradores (as) y los artículos de la prensa. Gracias Tere por todos los post, los he visto y leído na y otra vez.
    Rolando nos debes tu canto y tu simpatia más seguido ¿Cuando vienes a México? Sería maravilloso tener la oportunidad de verte de nuevo por aquí.
    ¡Viva Rolando!
    Mague

    ResponderEliminar
  17. Yo solo tengo una pregunta... Porque hay tantos que critican de forma tan dura a Rolando?. Esto a pesar de tantos otros que lo elogian hay tantos otros que parecen odiarlo. Puede alguien explicarme?
    Puede que yo no sea una experta en ópera, pero desde la primera vez que lo escuche me impresionó su sentimiento y entrega.Espero algún día poder escucharlo en vivo.

    ResponderEliminar
  18. No suelo contestar comentarios anónimos, de hecho ua no los publico, pero en este caso si que lo he hecho. La respuesta sería larga, hay varios factores. Uno de ellos sería la misma idiosincrasia de una parte de la crítica y la afición operística: existe un determinado perfil de persona totalmente conservadora, tradicionalista, cerrada y, tambien, elitista, para los que "cualquier época pasada fue mejor", por definición. Critican por sistema a las figuras actuales, a no ser que sean un descubrimiento "suyo". Otro factor es su peculiaridad: Rolando rompe moldes en como canta, en como se expresa, en como vive la ópera. Y un tercero seria que siempre los artistas excepcionales, los verdaderamente grandes, han tenido un reducto de detractores acérrimos. Seguro que me dejo cosas, espero haberte contestado, aunque sea parcialmente, y te invito a que el próximo día dejes tu nombre.

    ResponderEliminar
  19. Muchas gracias por la respuesta, con la cual coincido totalmente, es verdad que Rolando es como usted dice "peculiar", pero creo que eso es lo que lo hace especial y unico. Tambien me parece que su personalidad aporta cierta frescura al genero, su pasion al cantar es muy atractiva, eso fue lo que a mi me atrapó, cuando lo vi en L'elisir d'amore me enamoré y ahora trato de conocerlo un poco mas, entonces di con este sitio. Que gusto ver a tantos que apoyan a Villazón, luego de leer tantas opiniones negativas de él creí que yo era una de pocas admiradoras .Disculpe el comentario anónimo, era la primera vez que entraba al blog y aun no descubría como comentar.

    ResponderEliminar
  20. Querida Fernanda, nada que disculpar, eso nos ha pasado alguna vez a todos. Estaré encantada de continuar leyendo sus comentarios por aquí.

    ResponderEliminar